Jeśli nie czytałyście pierwszej części cyklu o chorobach skóry głowy to serdecznie Was do niej zapraszam, było tam o najczęstszej przypadłości jaką jest łupież, o jego rodzajach i sposobach postępowania w przypadku jego wystąpienia. Dziś z kolei rozprawa przez choroby pochodzenia grzybiczego.
Grzybice owłosionej skóry głowy początkowo przypominają łupież suchy lub tłusty dlatego często są mylone co znacznie utrudnia leczenie. Po czym rozpoznać grzybicę skóry głowy? Odróżnienie to jest możliwe przez przyjrzenie się nie tyle skórze głowy co samym włosom, które w przypadku grzybów pozostają zmienione chorobowo. Mam tutaj na myśli przede wszystkim ułatwioną łamliwość u nasady, nadmierne matowienie lub wręcz białawy lub szarawy odcień przy skórze głowy (w zależności od rodzaju grzybów, które zaatakowały skórę).
Grzyby bytują niekiedy na zdrowej skórze głowy nie robiąc żadnej szkody, możemy wymienić jednak szereg czynników sprzyjających rozwojowi chorób mających podłoże grzybicze i mam tu na myśli przede wszystkim osłabienie spowodowane stosowaniem antybiotyków, przebytymi infekcjami czy uszkodzenie skóry głowy, a w końcu także nieprawidłową higienę.
W skrócie za czynniki sprzyjające powstawaniu chorób grzybiczych uważa się:
- kuracje antybiotykowe - miejscowe, wewnętrzne
- infekcje organizmu, choroby (zmniejszona odporność)
- uszkodzenia skóry, np. nożyczkami, grzebieniem
- nieprawidłowa higiena, tutaj także doprowadzanie do nagromadzenia się grzybów poprzez przetrzymywanie olejów, stosowanie nieodpowiednich szamponów lub po prostu zbyt rzadkie mycie głowy
Podział ze względu na pochodzenie grzybów
Warto także wiedzieć, że grzybica owłosionej skóry głowy może być spowodowana grzybami antopofilnymi (rozwijającymi się u człowieka) lub zoofilnymi (rozwijającymi się u zwierząt).
Rodzaje
Grzybicę strzygącą charakteryzują pojedyncze okrągłe zaczerwienione plamki, mające po kilka centymetrów. Typowe dla tego rodzaju jest łamanie się włosów na różnej długości przy nasadzie (stąd nazwa). Warto wiedzieć, że wypadanie i łamanie się włosów w obrębie ogniska nie jest stałe i ustępuje całkowicie po wyleczeniu. Istnieje jednak odmiana głęboka tego rodzaju grzybicy i charakteryzuje się ona ostrym stanem zapalnym i tworzeniem się bolesnych ropnych gulek, niestety w tym przypadku pozostają trwałe wyłysienia i blizny. [Grzybice skóry i paznokci - Vademecum lekarza praktyka. J. Szepietowski]
Główną odróżniającą grzybicę strzygącą od drobnozarodnikowej cechą jest ułamanie włosów na jednakowej wysokości, często niewiele nad samą powierzchnią skóry (2-3mm). Nazwa tego rodzaju pochodzi od malutkich jasnych grudek widocznych gołym okiem przyklejonych do włosków w miejscu objętym chorobą. Na ten rodzaj grzybicy często chorują dzieci od czwartego do dziesiątego roku życia. [Grzybicze zakażenia skóry. Elewski B.]
Najrzadziej występująca w Polsce odmiana to grzybica woszczynowa znacznie odróżniająca się od pozostałych. Poza owłosioną skórą głowy (najczęściej) może występować także na miejscach pozbawionych włosków oraz na paznokciach. Rodzajowi temu na skalpie towarzyszy silny stan zapalny i tworzenie się żółtych liszajów obejmujących czasami całą skórę głowy. Niestety w miejscach objętych chorobą następuje trwałe wyłysienie i blizny. [Grzybicze zakażenia skóry. Elewski B.]
Jak zdiagnozować grzybicę skóry głowy?
Pomimo, że dokładnie znane są nam cechy poszczególnych rodzajów grzybic owłosionych fragmentów ciała człowieka to nadal ciężko jest jednoznacznie zdiagnozować ich występowanie. Główną tego przyczyną jest podobieństwo objawów wielu chorób z grzybicami - dlatego mogą one być mylone z łuszczycą, łupieżem, łysieniem plackowatym lub liszajami.
Jednoznaczna diagnoza jest możliwa po wykonaniu morfologii zmian, odpowiednich badań mikroskopowych lub ocena zmiany w świetle lampy Wooda (miejsca chorobowo zmienione będą silniej świecić na zielono - przypomnijcie sobie to z reklam ;))
Jeśli podejrzewacie u siebie lub członków rodziny możliwość istnienia grzybicy skóry głowy najlepiej udać się od razu do lekarza pierwszego kontaktu, a później dermatologa, który jest w stanie zapobiec rozprzestrzenianiu się grzybów i postępowaniu choroby poprzez przepisanie doustnych środków grzybobójczych oraz odpowiednich maści powierzchniowych.
Powstawanie tego typu wpisów na blogu poruszających tematy tabu ma za zadanie uświadomić Wam, że w przypadku chorób skóry głowy nie ma czego się wstydzić, a najbezpieczniej i najszybciej jest w stanie pomóc Wam lekarz, lub przynajmniej farmaceuta. Mam nadzieję, że zawarte tutaj informacje będą przydatne z punktu widzenia jak najwcześniejszej reakcji i rozpoczęcia leczenia.
- Choroby skóry głowy - cz. I - łupież
- Wkrótce: Choroby skóry głowy - cz. III - bakterie
Z mojej ogólnej wiedzy o temacie dodam jeszcze że grzyby wszelkiego rodzaju można zdiagnozować (albo przynajmniej podejrzewać ) jeśli włosy nietypowo - zbyt szybko i zbyt mocno się przetłuszczają, skóra np swędzi, jest pokryta bezobjawowymi plamami (w kształcie okręgu, jaśniejsze w środku) i podejrzanie pachnie. Jednoznaczne jest badanie za pomocą lampy UV- podobno siedliska zakażenia są fluorescencyjne. Lek, który można zdaje się kupić teraz bez recepty to maść Ziaji (granatowa tuba ) to Terbinafina. Mam nadzieję że moja zbieranina (zazwyczaj kompletnie niepotrzebnych ) informacji komuś pomoże. :)
OdpowiedzUsuńKilka lat temu stwierdzono u mnie grzybice.Pojawiła się u mnie plamka lekko czerwona, zauważył ją Wojtek.Plamka była umiejscowiona wysoko na karku.Fakt,czułam dyskomfort w tym miejscu-swędzenie,podrażnienie-miejsce w dotyku było nieprzyjemne.Niwelowałam ten problem,a on rósł i to dosłownie.Z karku "rozrósł"się na owłosioną skórę głowy-wtedy zaczęłam się bać.Dermatolog zapisała mi maść z antybiotykiemi -pomogło.
OdpowiedzUsuńDobrze, że poszłaś do dermatologa, który od razu wziął się za leczenie. Nie wiesz co było przyczyną zarażenia?
Usuń