Włosowa historia

Moje włosy przeszły ze mną bardzo dużo. Przed komunią były bardzo długie (w swoim najdłuższym momencie sięgały pupy), ale niestety cieniowanie, prostowanie, rozjaśnianie i wieczna grzywka doprowadziły do tego, że już nigdy nie osiągnęły takiej długości, ani też gęstości.
Mam nadzieję, że wraz ze świadomą pielęgnacją uda mi się sprawić, aby znów były najpiękniejszą ozdobą. 

Do 5 roku życia rodzice obcinali mnie jak to się mawia "od gornka", na pierwszym zdjęciu mam dokładnie dwa lata, piękny kapelusz, pod którym skrywałam bardzo modną fryzurę, która przy pulchnej buzi wyglądała naprawdę zabawnie. W wieku 5 lat cieszyłam się śmiesznym kucykiem na samym środeczku głowy. 

Jednak niedługo później jak każda dziewczynka zapragnęłam mieć długie włosy na komunię i już w pierwszej klasie cieszyłam się grubymi warkoczami. Radość ta nie potrwała zbyt długo ponieważ przyszła znana nam wszystkim moda na cieniowanie, pierwszy raz pocieniowałam włosy w piątej klasie podstawówki i od tego czasu nie sięgały dalej niż do lub ramiona.

Przez całe gimnazjum włosy nosiłam zazwyczaj takiej długości (2007) Były w swoim kolorze, raz bardziej, raz mniej gęste. Ale najważniejsze - proste jak druty i mocno wycieniowane z gęstą grzywką, która była moim znakiem rozpoznawczym, a której nie mogłam się pozbyć. W 2008 roku przyszła pora na pierwsze pasemka, które bardzo szybciutko zamieniły się w najjaśniejszą farbę do włosów, włosy były suche i mocno się falowały. Tego samego roku miałam wszystkie odcienie żółtych blondów na głowie, które w końcu postanowiłam zmienić na ciemniejszy kolor, wybierając farbę ciemny blond nawet nie myślałam, że będę kiedyś mieć włosy czekoladowo-zielone. 

U fryzjera zrobiłam sobie baleyage, który całkowicie spalił mi włosy, ale za to ułatwił schodzenie z koloru. Po półtorej roku miałam już swój naturalny kolor włosów, które były nadal mocno wycieniowane, sporo mniej gęste no i prostowane. Łącznie prostowałam włosy przez 7 lat, po których wreszcie zauważyłam, że znacznie się przerzedziy (codzienne naciąganie cebulek włosa), dodatkowo suszenie gorącym nawiewem, przegrzewanie skóry głowy podczas mycia i zmrażanie podczas chodzenia bez czapki znacznie osłabiło cebulki. W liceum przyszedł silniejszy stres związany z maturą, włosy leciały jak mogły, w 2011 r. odrzuciłam prostownicę na dobre, a rok później zostałam włosomaniaczką... :)*

Skutków wieloletniego cieniowania pozbywałam się przez około półtorej roku, z zapuszczaniem grzywki zmagam się do dziś (aktualnie sięga już szyi). Świadoma pielęgnacja pozwoliła mi lekko zagęścić włosy (nadal są cienkie), zupełnie zrezygnować z prostownicy, sprawić, że przestały się zupełnie falować (kiedy były suche i wycieniowane falowały się mocno i intensywnie) i są jednolitego koloru. Włosy mam zamiar zapuszczać do talii, wciąż dążąc do zrównania ich z grzywką :)

  Życzę powodzenia i wytrwałości w walce o zdrowe i piękne włosy wszystkim włosomaniaczkom
bo... WARTO ! :)